Al aan het begin van het schooljaar had onze docent maatschappijwetenschappen – Bart van Welzenis – ons het een en ander verteld over wat wij in de tweede schoolperiode zouden gaan doen: koken bij het Inloophuis Psychiatrie in Leiden. Hoewel het eerst nog wat ver weg en vaag leek, was het maandag 11 februari zover: we zouden die avond gaan koken bij het Inloophuis. Na ‘s ochtends eerst nog naar de rechtbank in Den Haag geweest te zijn, werden we om drie uur die middag in Leiden verwacht bij Diaconaal centrum De Bakkerij, waar we een korte uitleg kregen over wat De Bakkerij nu precies inhoudt en wat het programma voor de rest van de middag en avond was.We kregen te horen dat we die avond voor het Inloophuis vier soorten stamppot zouden gaan maken: boerenkool, hutspot, zuurkool en andijviestamppot. De boodschappen waren al voor ons gedaan en met twee karren, beladen met zakken aardappels, pannen en taart, liepen we naar de Hooigracht, waar het Inloophuis is. We werden begroet door Ariëtte van Hespen, die meteen koffie, thee en koekjes voor ons klaar ging zetten.
Ik moet zeggen dat ik van tevoren een heel ander beeld had van het Inloophuis. Eerder een soort grote, saaie eetzaal zoals je die ziet in films, met lange tafels en weinigsfeer. Dit was echter absoluut niet het geval. Het Inloophuis is echt een soort huiskamer, met banken, een voetbaltafelspel, computers, een televisie en tijdschriften om te lezen. Er was ook een keukentje en nog een extra ruimte met wat tafels om aan te eten. De hele ruimte was een stuk gezelliger dan wat ik van tevoren in mijn hoofd had.
Na een korte pauze, waar iedereen wat met elkaar kon praten en drinken, begonnen we rond half vijf aan het eten. We maakten groepjes en elk groepje kreeg een eigen soort stamppot toegewezen. Vanaf dat moment was het eigenlijk drie uur lang achter elkaar hard doorwerken. Aardappels snijden, water opzetten, de aardappels koken en dan weer fijnstampen, groente snijden en bij de gestampte aardappels doen, de stamppot op smaak maken. Dit ging uiteraard niet zonder wat problemen. De ene pan met water wilde maar niet koken, de andere pan bevatte een substantie die niet helemaal leek op stamppot en weer een andere stamppot was in eerste instantie te flauw. Dan waren er ook nog veertien rookworsten die op het laatste moment één voor één opgewarmd moesten worden. Toch is het ons gelukt om ervoor te zorgen dat er om half acht viersoorten stamppot klaarstonden die nog lekker waren ook! Eerder waren we nog wat vertwijfeld over de smaak, maar het viel alle gasten van het Inloophuis erg in de smaak en er waren genoeg mensen die nog een keer gingen opscheppen. Dat is toch fijn om te zien!
Toen iedereen genoeg stamppot had gehad was er ook nog een toetje, verschillende soorten taart. Niet zelfgemaakt, wel heel lekker! Ook dit ging er bij iedereen goed in. Rond half negen was iedereen klaar met eten en verlieten de gasten het Inloophuis. Eerst waren wij allemaal nog een beetje bang dat we moesten gaan afwassen (er was een aardig grote berg afwas ontstaan, tijdens het eten én tijdens het koken) maar gelukkig heeft het Inloophuis gewoon een afwasmachine. Dat was toch wel een opluchting om te horen :’) Met zijn allen ruimden we nog wel even de tafels af en zetten we alles weer terug waar het hoorde. Nadat we de karren met pannen weer naar De Bakkerij hadden gebracht, was het voor ons weer tijd om naar huis gaan.
Ik denk dat het wel eerlijk is om te zeggen dat de meesten van ons voordat we naar het Inloophuis gingen toch wat huiverig waren. Koken voor daklozen hoor je vaker, maar koken voor mensen die ooit te maken hebben gehad met psychiatrie, of dat nu nog steeds hebben, is toch wel wat anders. We wisten niet goed wat we konden verwachten. Uiteindelijk bleken al deze kleine vertwijfelingen voor niets te zijn. De gasten van het Inloophuis waren allemaal heel aardig en we hebben tijdens het eten ook veel met hen gepraat. Het was al met al echt een unieke ervaringen en er kan zeker wel de conclusie getrokken worden dat het een hele leuke en leerzame dag was!
Rémi ten Hoorn (6VB)